Ne farklı çiçekler tanıyorum
Ne de farklı öten kuşları biliyorum
Ben sadece adımı biliyorum
BUKA 
Çoğu zaman da adımın baş harfinden kelebek çiziyorum 
İkinci harfinden ufuklara doğru yol alıyorum
Üçüncü harfinden kadere boyun eğiyorum
Son harfini atlayıp geçiyorum
Fazla olan ne varsa , eksiklere tamamlıyorum
Biz demeyi öğrenemediğim için
Şimdilik en kibirlisinden ''ben'' olarak kalıyorum
Tok kalbim var bunu da biliyorum
Başka sevgi aramıyorum
Adım BUKA
Doğmamış bir bebek kadar yalnızım
Saklı köşelerin kadınıyım
Adım BUKA
Aşağılık bir adama yenik düştüm
En aciz suçlulardan biriyim
Ne gidebileceğim ne de sevebileceğim kan pıhtısı gönüller
Ne de tutulabilen rezil rüsva ayaz eller
Beklentisi dibe vurmuş kadınım
Adım BUKA

Martılar çığlıklarını göklere ulaştırmadan daha, Beyaz frezya güzel kokusuyla umut dağıtıyor sağa sola. Şehrin bir başka ucunda buğday tarlası renginde tenin, Gözlerin sevdiğim renklerin karışımında, Hiç değişmeyen yalnızlığın geliyor aklıma o anda. Küçük bir tebessümüne armağan ediliyor tüm mutluluklar, Sen hala aynı deniz kenarında sönmüş bir deniz fenerine el sallıyorsun Ve saçların hala hırçın çocukları andırıyor, Gökyüzü karanlığa hasret olduğu bir ağustos ayında, Bir çoban yıldızı dudaklarında parıldıyor. Sen ise hiç değiştirmediğin parfüm kokusuyla, Yabancı bir ten'e merhaba diyorsun...

Kalın ve İtalik

            Sağlam düşünceler kafası bozuk adamlardan ya da ne bileyim amaçsız insanlardan çıkar.Çünkü amacı yoktur kafası bozuktur ya kısaca bir planı yoktur tedirgin olduğu ya da korktuğu bir şeyler yoktur rastgele yaşar.Düşünmek için bol zamanı vardır neden mi çünkü çabaladığı bir şeyler yada kafasının içine zorla enjekte edilmeye çalışılan aptal sapsal düşünceler yoktur başkaların düşünceleri yoktur kendi düşünceleri vardır sadece kendine ait olan düşünceler.Söylenince bile insanın içine huzur veren ah o cümle ‘’ Kendi düşüncelerimiz , bizim düşüncelerimiz , bize ve başka hiç ama hiç kimse ait olmayan ve olamayacak olan bizim düşüncelerimiz ‘’ bu konuşmanın sonu karanlığa gitmiyor aslında aydınlık bir son bu konuşmanın sonunda biliyorsunuz ve biliyorum.Ah ne güzel söyledim değil mi biliyorum kelimesini.Anladığınız dil de söyledim çünkü sırf farklı olmak için kullanılan saçma salak karışık kelimeler dahi yok bu lügat da….

her şey

Her şey eski de kaldı 
Aslında eski yeniyi takipten hiç ayrılmadı
O zaman o an her zaman tekrarlandı
Biz farkında olmadan dönüp durduk ya yerimizde
Vay halimize diyen kim oldu
Hiç umursamadı bizi bütün dünya
Çok önemli değil dedik bir anda
Yalan söyleyen dil yandı o anda
Uçmayı beceremeyen kuş sövdü sessiz şiir temasında
Nereden aklına geldi diye sorma
Kimse bilmiyor sevdayı küçük çocuğun boyalı parmaklarında
Her yazılanın konusu sakın ha farklı sanma
Kelimeler değişik yazılsa da
Herkese verilen mesaj hep aynıydı aslında
Mesaj nedir diye sorup da beni oyalama
Sen düşün azıcık da kot kafalı zürafa
Hakaret diye karşındakini kınama
İyiliğini düşüne durur eli kalem tutmaz , hakkını savunamaz , vicdanı onu hiç mi hiç rahat bırakmaz , sözü kınalı , gönlü iyilik sıralı , belli ki dünyanın en muhteşem insanı
Kim diye merak ettin belli gözlerinden
Olmak istiyorsan öyle çalış dur hak yemeden yüreklice
Sen de ölünce , belki anılırsın bak işte böyle

Madencilerimize Sonsuz Rahmet

Maden ocağının duvarları kara taştan 
Hiç korkmadan iner yerin dibine en yürekli insanlar
Çoluk çocuk eş bekler aş 
Maden ocağı işçileri gibi yoktur candan 

Kimse bilmez halinizi 
Konuşur kemiksiz diller hiç susmaz
Az biraz parayla can güvenliğiniz olacaktı sonuna kadar
Acımadı size bu şerefsiz devran 

Merak etmeyin koca yürekli insanlar
Dualarımız eksik olmaz sizden hiçbir zaman
Eninde sonunda soyu tükenecek sizi düşünmeyen edepsizler
Mekanınız cennet olsun yürekli emekçilerimiz

Borçlu Olduğumuz O Zamanlara

Şehrimin aydınlığını gözlerinize borçluyum 
Onların parıldayan gözlerine borçluyum
Kim mi onlar ?
Onlar bizim seneler önceki halimiz 
Onlar bizim gelecekteki tek umut fenerimiz
Kurtarışlarımızın tek nedeni
Onlar bizim cumhuriyet yolunda attığımız adımların tek gerçeği
Onlar yeri gelir ana baba yeri gelir tüm kavramlara merhaba diyebilecek kadar harika
Yüreklerimizde sevda onlara yeri gelir dost olur iyi kalpli ak sakallı bir baba
Uzaktan izleyen ince belli bir ana
Onların çok ihtiyacı vardır şefkat dolu kollara
Kim diye sorma bana
Bak uzunca aynaya
Kanayan dizine merhem olur temiz bir dünya
Kim diye sorma etrafındaki insanlara
Sen tanımadın mı geçmişini be fukara
Çocukluğundur avucundaki geçmeyen yara
İnat uğruna küsmesin kimse sağa sola
Çocukluğumuza borçlu olduğumuzu unutmamak için her defasında
Parıldayan gözlerimizle ışık tutalım bu karanlığa
Nice güzel çocukluk zamanlarına
Çocuk olmak gibisi yoktur diyerekten unutturmayalım barış kokan güzel insanlara

İntihar Teşebbüsü Boş Ağızlar

Belki buruk bir acıdır öldüren bakışlarını 
Belki de kalbinden dışarı sarkan zehirli sarmaşıklar sarar tüm hislerini
Sanma ki çok melankolik yazarım seni satırlara 
Ben göz kapaklarında sade bir millet kokusundan ibaretim
Yine yeniden diye başlarken tüm ıslık çalınan insanlığıma 
Seni senden daha çok düşünebilirim
Arkam dönüktür belki çürük kabuklu ağaç gövdelerine
Ben mide bulandıran yemişler kadar bile gönül doyuramadım
Kutsanmış bir çocuk kadar inançlı olmayı başaramadan
Yarım bir dine merhaba diyerek başlamak yerine
Hiç olmadığını varsaydığım kutsallığa hoşça kal diyorum
Yanlış telaffuz değil bu dilimdeki
Abartısız bir yolda kendini sürüklemek belki , ağızdan düşmeyen intihar teşebbüsü boş ağızlara