Madencilerimize Sonsuz Rahmet

Maden ocağının duvarları kara taştan 
Hiç korkmadan iner yerin dibine en yürekli insanlar
Çoluk çocuk eş bekler aş 
Maden ocağı işçileri gibi yoktur candan 

Kimse bilmez halinizi 
Konuşur kemiksiz diller hiç susmaz
Az biraz parayla can güvenliğiniz olacaktı sonuna kadar
Acımadı size bu şerefsiz devran 

Merak etmeyin koca yürekli insanlar
Dualarımız eksik olmaz sizden hiçbir zaman
Eninde sonunda soyu tükenecek sizi düşünmeyen edepsizler
Mekanınız cennet olsun yürekli emekçilerimiz

Borçlu Olduğumuz O Zamanlara

Şehrimin aydınlığını gözlerinize borçluyum 
Onların parıldayan gözlerine borçluyum
Kim mi onlar ?
Onlar bizim seneler önceki halimiz 
Onlar bizim gelecekteki tek umut fenerimiz
Kurtarışlarımızın tek nedeni
Onlar bizim cumhuriyet yolunda attığımız adımların tek gerçeği
Onlar yeri gelir ana baba yeri gelir tüm kavramlara merhaba diyebilecek kadar harika
Yüreklerimizde sevda onlara yeri gelir dost olur iyi kalpli ak sakallı bir baba
Uzaktan izleyen ince belli bir ana
Onların çok ihtiyacı vardır şefkat dolu kollara
Kim diye sorma bana
Bak uzunca aynaya
Kanayan dizine merhem olur temiz bir dünya
Kim diye sorma etrafındaki insanlara
Sen tanımadın mı geçmişini be fukara
Çocukluğundur avucundaki geçmeyen yara
İnat uğruna küsmesin kimse sağa sola
Çocukluğumuza borçlu olduğumuzu unutmamak için her defasında
Parıldayan gözlerimizle ışık tutalım bu karanlığa
Nice güzel çocukluk zamanlarına
Çocuk olmak gibisi yoktur diyerekten unutturmayalım barış kokan güzel insanlara

İntihar Teşebbüsü Boş Ağızlar

Belki buruk bir acıdır öldüren bakışlarını 
Belki de kalbinden dışarı sarkan zehirli sarmaşıklar sarar tüm hislerini
Sanma ki çok melankolik yazarım seni satırlara 
Ben göz kapaklarında sade bir millet kokusundan ibaretim
Yine yeniden diye başlarken tüm ıslık çalınan insanlığıma 
Seni senden daha çok düşünebilirim
Arkam dönüktür belki çürük kabuklu ağaç gövdelerine
Ben mide bulandıran yemişler kadar bile gönül doyuramadım
Kutsanmış bir çocuk kadar inançlı olmayı başaramadan
Yarım bir dine merhaba diyerek başlamak yerine
Hiç olmadığını varsaydığım kutsallığa hoşça kal diyorum
Yanlış telaffuz değil bu dilimdeki
Abartısız bir yolda kendini sürüklemek belki , ağızdan düşmeyen intihar teşebbüsü boş ağızlara

İşçinin Sesiyiz Biz

İşçisin sen
Ezilmek değil senin hakkın
Yüceltilmek en zirveye

İşçisin sen 
Bilirsin tozun toprağın tadını
Kimse tutmaz seni ayakta
Sensin yine hakkında birebir

Ömrün boyunca çalıştın durdun
Kimse sormadı yoruldun mu be dostum
1 mayıs gelince çıktın sokağa
Yine sen sahip çıktın emeğine canına
Belki karanlıktan aydınlığa yürürken yavaş adımlarla
Engeller beni bizi yıldıramaz diye bağırdın
Ayakta kalsın diye ülken tırnakların yerinden sökülene kadar pes etmedin çalışmaktan
( işçi bayramımız kutlu olsun)