Belki buruk bir acıdır öldüren bakışlarını
Belki de kalbinden dışarı sarkan zehirli sarmaşıklar sarar tüm hislerini
Sanma ki çok melankolik yazarım seni satırlara
Ben göz kapaklarında sade bir millet kokusundan ibaretim
Yine yeniden diye başlarken tüm ıslık çalınan insanlığıma
Seni senden daha çok düşünebilirim
Arkam dönüktür belki çürük kabuklu ağaç gövdelerine
Ben mide bulandıran yemişler kadar bile gönül doyuramadım
Kutsanmış bir çocuk kadar inançlı olmayı başaramadan
Yarım bir dine merhaba diyerek başlamak yerine
Hiç olmadığını varsaydığım kutsallığa hoşça kal diyorum
Yanlış telaffuz değil bu dilimdeki
Abartısız bir yolda kendini sürüklemek belki , ağızdan düşmeyen intihar teşebbüsü boş ağızlara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder